"Nothing to Do" ภาพยนตร์เรื่องใหม่ที่นำแสดงโดยนักแสดงชื่อดังชาวเกาหลีใต้ ซอน เยจิน, ผู้กำกับพัค ชานวุก และนักแสดงอี บยองฮุน ได้รับความสนใจอย่างมากนับตั้งแต่รอบปฐมทัศน์ในเทศกาลภาพยนตร์เวนิสเมื่อปลายเดือนสิงหาคม ภาพยนตร์เรื่องนี้เปิดตัวอย่างเป็นทางการในโรงภาพยนตร์เกาหลีใต้เมื่อวันที่ 24 กันยายน ซึ่งก่อให้เกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์อย่างรวดเร็ว "Nothing to Do" ได้รับคะแนนรีวิว 100% จาก Rotten Tomatoes ซึ่งเป็นแพลตฟอร์มรีวิวภาพยนตร์นานาชาติ และได้รับเสียงชื่นชมอย่างกว้างขวางจากนักวิจารณ์ อย่างไรก็ตาม คะแนนนี้มาจากบทวิจารณ์ระดับมืออาชีพ ไม่ใช่ความคิดเห็นจากผู้ชมทั่วไป
แม้จะประสบความสำเร็จในต่างประเทศ แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ได้ก่อให้เกิดการถกเถียงอย่างเข้มข้นในเกาหลีใต้ โดยมีการถกเถียงกันอย่างรวดเร็วทางออนไลน์เกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้ โดยมีทั้งผู้ที่ชื่นชอบและผู้ที่ไม่ชอบ
ผู้สนับสนุนเชื่อว่าภาพยนตร์เรื่องนี้มีความหมายลึกซึ้งและเปรียบเปรยได้อย่างชัดเจน “ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้เปรียบเปรยถึงสังคมเกาหลีสมัยใหม่” ชาวเน็ตชาวเกาหลีคนหนึ่งแสดงความคิดเห็น คนอื่นๆ ยอมรับว่าความสนใจของพวกเขากลับมาอีกครั้งหลังจากอ่านบทวิจารณ์ โดยกล่าวว่า “ฉันตั้งตารอที่จะได้ชมมันอีกครั้ง...” บางคนถึงกับกล่าวถึงผลกระทบของการส่งออกทางวัฒนธรรมต่อมุมมองของคนในท้องถิ่นว่า “เมื่อสิ่งใดประสบความสำเร็จในต่างประเทศ มุมมองของคนเกาหลีมักจะเปลี่ยนไป ฉันสงสัยว่าครั้งนี้จะเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า”
อย่างไรก็ตาม คำวิจารณ์เหล่านี้ไม่ควรมองข้าม ผู้ชมหลายคนรู้สึกว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เข้าใจยาก แม้กระทั่งสร้างความแตกแยก “ความคิดเห็นแตกแยกกันอย่างแท้จริง” บทวิจารณ์หนึ่งสรุปไว้ ผู้ชมคนหนึ่งกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า “หนังเรื่องนี้ไม่ถูกใจฉันเลย มันให้ความรู้สึกอึดอัดและเกินจริงในบางช่วง มันไม่ได้ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในเกาหลี แต่มันก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกแปลกแยกเช่นกัน มันให้ความรู้สึกแปลกแยก เหมือนล่องลอยอยู่” คนอื่นๆ ชี้ให้เห็นว่าสไตล์การกำกับที่โดดเด่นของพัคชานวุคอาจเป็นอุปสรรคต่อการรับชม “ทันทีที่ฉันได้ดู มันให้ความรู้สึกเหมือนพัคชานวุคอย่างแท้จริง ฉันคิดว่าผู้ชมต่างชาติน่าจะชอบมัน” นักวิเคราะห์ที่มีเหตุผลคนอื่นๆ ให้ความเห็นว่า “บทวิจารณ์ของนักวิจารณ์และบทวิจารณ์ของผู้ชมมักจะแตกต่างกันเสมอ...” สิ่งนี้เน้นย้ำถึงช่องว่างที่เหมือนกันระหว่างมุมมองของมืออาชีพและประสบการณ์การรับชมโดยเฉลี่ย
ในแง่หนึ่ง "ปรมาจารย์ลัทธิมาร" ก้าวข้ามขอบเขตของการสร้างภาพยนตร์ธรรมดาๆ มันกลายเป็นเส้นแบ่งระหว่างความตึงเครียดระหว่างภาพยนตร์อาร์ตเฮาส์กับรสนิยมกระแสหลัก ระหว่างมุมมองระหว่างประเทศกับสุนทรียศาสตร์ท้องถิ่น แม้ว่าการแสดงที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ของซนเยจิน ผลงานกำกับอันโดดเด่นของพัคชานวุค และการมีส่วนร่วมของอีบยองฮุนในภาพยนตร์เรื่องนี้ ย่อมดึงดูดความสนใจได้อย่างแน่นอน แต่สุนทรียศาสตร์อันเฉียบคมและเฉียบคมของภาพยนตร์เรื่องนี้กลับสามารถสะกดใจผู้ชมได้อย่างแท้จริง
เราควรเห็นด้วยกับ "คะแนนเต็ม" ของนักวิจารณ์ หรือเชื่อปฏิกิริยาแรกของผู้ชม? ในโลกของ "Nothing to Lose" อาจไม่มีคำตอบเดียว และนั่นคือเสน่ห์อันสูงสุดของมัน
